Zosia-samosia, czyli jak nawinąć osnowę bez pomagiera

Jeżeli jesteście, tak jak ja, w posiadaniu męża, który niekoniecznie pragnie brać udział w Cudownym Procesie Tkania Ręcznego, być może przyda się Wam ten post. Rzecz konkretnie dotyczy nawijania osnowy.
Wypróbowałam kilka metod i wydaje mi się, że znalazłam remedium na bolączkę jaką jest nawijanie osnowy bez pomocy. Znalazłam, ale nie wynalazłam - pomysł zaczerpnęłam z bloga Kristdala Vävstuga. W sieci można znaleźć podobne rozwiązania, ja wykorzystałam akurat to i szczerze tę metodę polecam, zwłaszcza osobom, które dysponują warsztatami tkackimi podobnej budowy.
A tak wyglądało nawijanie u mnie. Osnowa to podwójny len, szerokość w płosze 100 cm, nici rozdziela regan zamocowany na tylnym przewale. Łańcuchy miały być cztery, ale przy snuciu trzeciego się lekko zapomniałam :-). Nie miało to zresztą znaczenia podczas nawijania, ponieważ dwa węższe łańcuchy i tak obciążyłam razem.

 

 

Gdy zostało już zbyt mało osnowy, by ciągnąć ją przez górną belkę, wykorzystałam tylko przewały. I tu bardzo ważna rzecz: uważajcie na przewał, pod którym przechodzi osnowa (jeżeli macie podobne krosno). Gdy zbyt mocno obciążyłam osnowę (butelki z wodą + hantle), przewał wyskoczył z nacięć, w których jest umocowany. W przyszłości zamierzam go czymś obciążyć - może Szanownym Małżonkiem, hm... ;-) - żeby uniknąć podobnych komplikacji.

I teraz tkam :-). Osnowa nawinięta jest równo i mocno. Żyć, nie umierać. Tkać :-D.

Chusta gotowa

Chusta do noszenia dziecka skończona. Poczynając na projektowaniu, a na nielubianym przeze mnie szyciu kończąc  - było to ciekawe i dające wiele satysfakcji doświadczenie. O wszelkich frustracjach już zapomniałam :-).
Nie obyło się oczywiście bez tkackich wpadek, ale to już nauka dla mnie na przyszłość. O szczegółach technicznych nie chce mi się pisać, ale się zmuszę :-P.
Bawełna nieznanej grubości, 1024 nitki, gęstość osnowy 32 epi, szerokość w płosze 80 cm, po zdjęciu, wypraniu i wyprasowaniu 69,5 cm, długość 3,7 m.
 

 

 

 

 

 

Asystentka przeprowadziła szeroko zakrojoną akcję o kryptonimie "Jeśli myślisz, że uda Ci się zrobić te zdjęcia beze mnie, to jesteś wyjątkowo naiwna. Matko" :-D

Chusta do noszenia dziecka - ręcznie tkana ma się rozumieć ;-)

Jakiś czas temu zaproponowano mi utkanie chusty do noszenia dziecka. Ponieważ swego czasu sama myślałam o takiej chuście dla siebie i Asystentki, a poza tym lubię tkackie wyzwania, ochoczo wzięłam się z tematem za bary.
Naoglądałam się wielu cudownych zdjęć - okazało się, że świat "handwoven baby wraps" jest ogromny i bogaty. Trudniej jednak o rzeczowe informacje techniczne. Owszem, można się ich doszukać, jednak przypomina to szukanie zawieruszonego haczyka do przewlekania płochy - wiesz, że na pewno gdzieś jest, ale, do diabła, gdzie? ;-)

Przędza bawełniana, niemerceryzowana, gęstość osnowy 32 epi, szerokość w płosze ok. 80 cm, nitek 1030, splot skośny łamany. Tkanina jest warp-dominant, czyli pokazuje więcej osnowy niż wątku. Największym wyzwaniem było dla mnie zaprojektowanie chusty. Wiele wody w Warcie upłynęło zanim zaczęłam osiągać zadowalające efekty. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo przy okazji nauczyłam się paru rzeczy.
Kolejnym problemem było ustalenie właściwej gęstości osnowy. Brak dostępu w Polsce do PRAWDZIWEJ, posiadającej oznaczenie grubości przędzy tkackiej, utrudnia sprawę (jeśli ktoś chce mnie uszczęśliwić, może to łatwo zrobić kupując mi McMorran Yarn Balance ;-) ). Zrobiłam próbki, ale i tak nie byłam wiele mądrzejsza. Czy moja tkanina spełni wszystkie wymagania jakie stawia się chuście do noszenia dziecka? To okaże się niebawem. Zostało jakieś 1,5 metra tkania, które, nota bene, jest baaaardzo przyjemne, a potem chusta przejdzie test u pewnej sympatycznej mamy.