Koronkowo

Utkałam szalik. Miał być na wiosnę, ale bardzo zimne przedwiośnie zamieniło się od razu w lato, więc szalik będzie musiał poczekać do jesieni. Autorką projektu Light and lacy Huck-lace scarf jest  Madelyn van der Hoogt ("Handwoven" May/June 2009).

Użyłam przędzy bawełnianej (z jakąś domieszką - oplotem). Niestety, osnowę zrobiłam zbyt luźną. Gdyby była ciut gęstsza, struktura byłaby lepiej widoczna.
Było to moje drugie podejście do huck lace'a.  Jest to jeden ze splotów, którego rzeczywisty wygląd uwidacznia się dopiero po wykończeniu tkaniny na mokro. Pierwsze zdjęcie przedstawia szal na warsztacie - struktura jest prawie niewidoczna. Zdjęcia drugie i trzecie zostały zrobione kilkanaście minut po zdjęciu szala z krosna i pomiętoleniu go trochę; widać już jak nici powoli się "odprężają". Trzecie zdjęcie przedstawia tkaninę po wypraniu, wysuszeniu i wyprasowaniu.

Tkanina na krośnie

 

Tkanina kilkanaście minut po zdjęciu z warsztatu

Tkanina kilkanaście minut po zdjęciu z warsztatu

Tkanina po wypraniu

"Lejsy" dla stabilizacji potrzebują płóciennych brzegów. I tu mała ciekawostka: splot płócienny, pozornie najprostszy (bo nieskomplikowany), tak naprawdę jest sprawdzianem umiejętności i kunsztu tkacza (to nie moje słowa, znalazłam je szukając informacji o huck lejsie). Dla ścisłości - sprawdzianem tym są brzegi. Ach, te brzegi! Moje są momentami zmasakrowane, a momentami jedynie pokiereszowane, a czasami tylko odrobinę zdefasonowane ;-). Usprawiedliwiam się tym, że w trakcie tkania kilkakrotnie zmieniałam sposób dobijania wątku, co w widoczny sposób wpłynęło na ich wygląd. Parę innych czynników też. Spostrzeżenia sobie wynotowałam i przy następnym podejściu postaram się skorygować to i owo.
A tak w ogóle to szalik mi się podoba.