Powiało grozą

Zachciało mi się zgłębiać tajniki bloggera. Skończyło się na tym, że blog zniknął, a mi zablokowano dostęp do wszystkiego co się z "Manią Tkania" wiąże. Struchlałam. Mam cichą nadzieję, że jeśli ktoś odkrył, że "Mania Tkania" nie istnieje, struchlał także ;-). Na szczęście po uiszczeniu opłaty w wysokości 0,3 $, wszystko wróciło do normy. No, może poza tym, że nagle obserwowałam własnego bloga.
Ale naprawdę wkurzyłam się dopiero, gdy podczas sprzątania tego bałaganu odkryłam na gmailu, że Ela z Pracowni na Kaszubach napisała komentarz, który z niewiadomych mi powodów nie został opublikowany. Brzydki blogger...

Oto treść komentarza:
Gratuluję Ci pięknych krosien !
Ja też mam kłopot z utrzymaniem równej szerokości tkaniny i brzegu.
Zauważyłam,że :
1.czółenko musi chodzić lekko, a wątek łatwo się odwijać . Warto dobrze cewić wątek.
2. trzeba wyczuć, ile wątku naddawać - przed przybiciem powinien leżeć nieco na skos.
3. warto utrzymać rytm i tkać większy kawałek tkaniny.

Z każdym metrem utkanej tkaniny będzie lepiej :)Czego sobie i Tobie życzę,bo Alicja ma jakąś wrodzoną zdolnośc robienia równych tkanin ;)


A to moja odpowiedź:
Trenuję kiedy tylko mogę. Kombinuję z naprężeniem wątku (a raczej brakiem naprężenia), kątem pod jakim go układam i wychodzi raz lepiej, raz gorzej. Wierzę, że "lepiej" będzie coraz częściej :-).
A jeśli chodzi o tkaniny Alicji, to regularnie muszę sobie pooglądać ich zdjęcia właśnie ze względu na brzegi. I za każdym razem mnie one zdumiewają. Teraz już wiem, że tkać takie brzegi to wrodzony dar ;-).
EDIT: przyczyna zamieszania odkryta, komentarze znajdują się już tam gdzie powinny.

A z warsztatu zdjęłam ostatnio tkaninę z takiej wełny (zdjęcie z aukcji na której kupiłam wełnę)

A co mi z niej wyszło pokażę jutro.

Dobranoc!